Τα κατάγματα των κάτω άκρων αποτελούν έναν από τους συχνότερους τραυματισμούς που μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την κινητικότητα και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Από απλά ρωγμώδη κατάγματα έως πιο σοβαρούς τραυματισμούς που απαιτούν χειρουργική αποκατάσταση, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση είναι καθοριστικές για την πλήρη ανάρρωση.
Τα κάτω άκρα παίζουν καθοριστικό ρόλο στις καθημερινές δραστηριότητες. Το γεγονός αυτό τα καθιστά ευάλωτα σε τραυματισμούς και κατάγματα. Ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη θέση του κατάγματος, μπορεί να απαιτείται είτε συντηρητική αντιμετώπιση είτε χειρουργική αποκατάσταση. Γι’ αυτό, η έγκαιρη διάγνωση και η εξειδικευμένη φροντίδα από έναν έμπειρο Ορθοπαιδικό Χειρουργό είναι καθοριστικής σημασίας.
Τα κάτω άκρα αποτελούνται από το μηριαίο οστό, την κνήμη, την περόνη, την επιγονατίδα, καθώς και τα οστά της ποδοκνημικής άρθρωσης και του άκρου ποδός. Ο ρόλος των οστών αυτών είναι πολύ σημαντικός. Πιο συγκεκριμένα, συμβάλλουν στην απορρόφηση των κραδασμών, τη στήριξη του σωματικού βάρους και τη διατήρηση της ισορροπίας κατά τη βάδιση και την κίνηση. Οποιοδήποτε κάταγμα στα προαναφερθέντα οστά αποτελεί κάταγμα κάτω άκρων και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.
Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους τα κατάγματα κάτω άκρων ταξινομούνται στις παρακάτω κατηγορίες:
Οι μηχανισμοί κάκωσης περιλαμβάνουν:
Τα συμπτώματα των καταγμάτων κάτω άκρων περιλαμβάνουν:
Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, μπορεί να προκύψουν νευρολογικά συμπτώματα, όπως μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα.
Η συντηρητική αντιμετώπιση αποτελεί συχνά την πρώτη επιλογή σε πολλά είδη καταγμάτων και περιλαμβάνει:
Σε ασθενείς με οστεοπόρωση, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει προοπτικά και φαρμακευτική αγωγή που ενισχύει την οστική πυκνότητα, συμβάλλοντας στην καλύτερη ανάρρωση.
Η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων των κάτω άκρων κρίνεται απαραίτητη σε πολλές περιπτώσεις. Η χρήση εξειδικευμένων υλικών και σύγχρονων τεχνικών οστεοσύνθεσης επιτρέπει την ταχεία αποκατάσταση της κινητικότητας, μειώνοντας τον κίνδυνο μυϊκής ατροφίας, θρομβώσεων και δυσκαμψίας.
Ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα του κατάγματος, διαμορφώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο, το οποίο περιλαμβάνει τόσο τη χειρουργική αποκατάσταση όσο και τη μετεγχειρητική αποθεραπεία του ασθενούς.
Οι κύριες χειρουργικές τεχνικές περιλαμβάνουν την ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση, όπου τα θραύσματα του οστού επανατοποθετούνται στη σωστή τους θέση και σταθεροποιούνται με μεταλλικές πλάκες και κοχλίες. Τα κατάγματα των μακρών οστών συνήθως αντιμετωπίζονται με την τεχνική της ενδομυελικής ήλωσης. Σε περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών με εκτεταμένη βλάβη των μαλακών μορίων ή ανοικτών καταγμάτων, εφαρμόζεται εξωτερική οστεοσύνθεση. Κάθε μέθοδος επιλέγεται με γνώμονα τη βέλτιστη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του πάσχοντος άκρου και την ταχύτερη επάνοδο του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Εάν αντιμετωπίζετε κατάγματα κάτω άκρων, ο Δρ. Μιχάλης Ιωσηφίδης και οι επιστημονικοί συνεργάτες του βρίσκονται στη διάθεσή σας. Στο OrthobiologySurgery σχεδιάζονται εξατομικευμένα θεραπευτικά πλάνα βασισμένα στις πιο σύγχρονες θεραπείες ελάχιστης επεμβατικότητας. Η κλινική του Δρ. Ιωσηφίδη είναι διαπιστευμένο Εκπαιδευτικό Κέντρο από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Αθλητικής Τραυματολογίας, και Αρθροσκόπησης (ESSKA), από τη διεθνή Εταιρεία Αρθροσκόπησης, και Ορθοπαιδικής Αθλητιατρικής (ISAKOS), αλλά και από την τη Διεθνή Εταιρεία Αναγέννησης του Χόνδρου και Διατήρησης των Αρθρώσεων (ICRS). Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.
Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο πόνο στο σημείο του τραυματισμού, οίδημα, μελανιές, δυσκολία ή αδυναμία βάδισης, αδυναμία στήριξης βάρους στο τραυματισμένο άκρο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, παραμόρφωση. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα λόγω νευρικής βλάβης.
Η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις σοβαρών ή παρεκτοπισμένων καταγμάτων, καθώς και στα ενδαρθρικά κατάγματα. Μέθοδοι όπως η ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση, η ενδομυελική ήλωση και η εξωτερική οστεοσύνθεση χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση της σταθερότητας και της λειτουργικότητας του οστού.
Ναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, η συντηρητική θεραπεία αποτελεί την πρώτη επιλογή. Αυτή περιλαμβάνει ακινητοποίηση με γύψο ή νάρθηκα, χρήση βοηθημάτων βάδισης, αναλγητική και αντιφλεγμονώδη αγωγή, αντιπηκτική αγωγή για την πρόληψη θρομβώσεων και φυσικοθεραπεία για την αποκατάσταση της κινητικότητας.
Ο χρόνος ανάρρωσης εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα του κατάγματος, καθώς και από τη μέθοδο αντιμετώπισης.